Γεννήθηκα τον Μάιο του 1980.  Είμαι παντρεμένος με τη δικηγόρο Εύη Χρ. Παππά και πατέρας δύο παιδιών, της Αρετής και του Θανάση.

Οι σπουδές μου
Σπούδασα στη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και στην ίδια Νομική Σχολή ολοκλήρωσα και τον μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών μου στο Αστικό Δικονομικό Δίκαιο.

Η δουλειά μου
Είμαι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και ασκώ μάχιμη Δικηγορία από το 2006 ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου. Είμαι, επίσης, διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από το 2013. Μιλάω άπταιστα Αγγλικά και Γερμανικά.

Η πρώτη μου εκλογή
Η Αυτοδιοίκηση είναι ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας και ο βασικός πυρήνας για την βελτίωση του επιπέδου της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Για τον λόγο αυτό μπήκα στη μάχη των περιφερειακών εκλογών. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2010, σε ηλικία 30 ετών, εκλέχθηκα πρώτος σε σταυρούς προτίμησης περιφερειακός σύμβουλος με την παράταξη «ΖΟΥΜΕ ΔΥΤΙΚΑ» στην Αιτωλοακαρνανία. Στις εκλογές του Μαΐου 2014 ήμουν  υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας με το συνδυασμό του Ανδρέα Κατσανιώτη «Μαζί, να φτιάξουμε τον τόπο μας». Στην Αιτωλοακαρνανία, ο συνδυασμός του Ανδρέα Κατσανιώτη αναδείχθηκε πρώτος σε ψήφους με ποσοστό 52,5%.


Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας
Επί σειρά ετών με τις παρεμβάσεις και τις προτάσεις μου στο Περιφερειακό Συμβούλιο προέβαλα την ανάγκη της άμβλυνσης των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων, την ιεράρχηση των στρατηγικών της Περιφέρειας με βάση την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε Περιφερειακής ενότητας και την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα δώσουν υπεραξία σε κάθε τι παραγόμενο στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό της, την τεχνογνωσία της και τους φυσικούς της πόρους. Στις περιφερειακές εκλογές του 2019 τέθηκα επικεφαλής της παράταξης «Όλα από την αρχή» η οποία έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τους πολίτες της Δυτικής Ελλάδας και κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 56,38% (β’ γύρος). Ορκίστηκα στη θέση του Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας στις 29 Αυγούστου 2019 και ανέλαβα τα καθήκοντά μου την 1η Σεπτεμβρίου 2019.
Είμαι μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας και Πρόεδρος της Επιτροπής Ψηφιακής Διακυβέρνησης της ΕΝ.Π.Ε., ενώ συμμετέχω ως τακτικό μέλος στο Κογκρέσο των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Περί Πολιτικής
Μια βασική παθογένεια της Πολιτικής είναι ο δογματισμός. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο καθένας θεωρεί ότι κατέχει εκ των προτέρων την απόλυτη αλήθεια για κάθε ζήτημα που ανακύπτει. Και αντί να μπαίνει σε μια διαδικασία ειλικρινούς διαλόγου με σκοπό να βρεθεί μια λύση για το κάθε πρόβλημα ή να σχεδιαστεί η βέλτιστη πρακτική για την επιδίωξη ενός αποτελέσματος, η σχετική ανταλλαγή απόψεων είναι εξαρχής καταδικασμένη να εξελιχθεί σε μια μέχρις εσχάτων υπεράσπιση της αρχικής θέσης του καθενός. Με το πέρασμα των χρόνων, και με τη συνδρομή διαφόρων ιστορικών γεγονότων αλλά και της τελειοποίησης των μεθόδων του λαϊκισμού και της δημαγωγίας από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους βλέπουμε ότι πολιτικοί και πολίτες αντιμετωπίζουν όλα ανεξαιρέτως τα ζητήματα με όρους ποδοσφαιρικού οπαδισμού. Χρειάζεται λοιπόν πρώτα απ’ όλα μια ειλικρινής παραδοχή από όλες τις πλευρές ότι χωρίς ειλικρινή διάλογο και διάθεση όχι μόνο να πείσουμε αλλά και να πεισθούμε δεν γίνεται να ξεφύγουμε από τα κοντόφθαλμα πλαίσια στα οποία λειτουργεί η Πολιτική σήμερα. Χρειάζεται όμως και γι’ αυτό ένα γενναίοι πρώτο βήμα που θα σημάνει μια προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός νέου Πολιτικού Ήθους. Χρειάζεται μια κυβερνητική πλειοψηφία που θα ψηφίσει μια πρόταση νόμου της αντιπολίτευσης. Δεν είναι δυνατόν από όσα θα προτείνει η αντιπολίτευση μέσα σε μια τετραετία να είναι όλα για τον κάλαθο των αχρήστων. Από την άλλη πλευρά χρειάζεται και η αναγνώριση των όποιων θετικών μπορεί να κάνει η εκάστοτε Κυβέρνηση. Ακριβώς γιατί δεν είναι δυνατό από όσα θα πράξει μια Κυβέρνηση μέσα σε μια τετραετία να είναι όλα για τον κάλαθο των αχρήστων. Από την άλλη πλευρά, σοβαρή παθογένεια είναι και η αποστροφή μας προς την στρατηγική ως έννοια και η σαφής μας προτίμηση προς την έννοια της τακτικής. Μας ενδιαφέρει περισσότερο η επίτευξη πρόσκαιρων αποτελεσμάτων στην πολιτική με τη χρήση βραχυπρόθεσμων ελιγμών και «κόβοντας δρόμο» παρά η επίτευξη στέρεων επιτευγμάτων με βάση έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και με σταθερά βήματα. Ας σκεφθούμε μόνο τις συνεχείς αλλαγές και παλινωδίες σε θέματα που θα έπρεπε να υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός σε ορίζοντα τουλάχιστον εικοσαετίας: Εξωτερική πολιτική, παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, φορολογικός-δημοσιονομικός σχεδιασμός, εκπαιδευτικό σύστημα.

Τα  ζητήματα αυτά μπορούν να λυθούν με τη δύναμη «του καλού παραδείγματος». Θα πρέπει να γίνει η αρχή από κάποιον. Θα πρέπει να βρεθεί κάποιος που θα κυβερνήσει δίχως να φοβάται να συζητήσει ειλικρινά, να συνθέσει, να αποδεχθεί, εφόσον πεισθεί για την ορθότητά τους, απόψεις που πηγάζουν από την αντιπολίτευση. Θα πρέπει να βρεθεί κάποιος που θα «δώσει το παράδειγμα». Θα δημιουργηθεί έτσι σιγά-σιγά μια νέα πολιτική κουλτούρα, μια νέα αντίληψη για την πολιτική ως συνθετική διαδικασία κι όχι ως στείρα πάλη περιχαρακωμένων στον δογματισμό τους ατόμων. Αυτό βέβαια θα περάσει και το αντίστοιχο μήνυμα στην κοινωνία. Κατά την ίδια έννοια, θα πρέπει να βρεθεί κάποιος που θα κυβερνήσει επιλέγοντας τον μακρόπνοο σχεδιασμό έναντι των κοντόφθαλμων τακτικισμών. Η σύγκριση μεταξύ της ποιότητας της διακυβέρνησης που θα προκύψει από μια τέτοια στάση σε σχέση με το τι ίσχυε μέχρι τώρα πιστεύω ότι θα οδηγήσει τους πολίτες στο να απαιτούν από όλους τους πολιτικούς χώρους να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Επειδή η Πολιτική είναι, τελικά, κυρίως και θέμα προσώπων, τα πράγματα θα βελτιωθούν κατά τη γνώμη μου όταν βελτιωθούν και τα πρόσωπα που κυβερνούν ή διοικούν. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι οι ιδεολογίες είναι ξεπερασμένες. Είναι η αφετηρία κάθε πολιτικού όντος, το εργαλείο μέσω του οποίου προσπαθεί να βρει ερμηνεύσει τον κόσμο και να βρει λύση στα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει. Φυσικά και υπάρχουν κάποια θεμελιώδη ζητήματα τα οποία καθορίζουν και το πλαίσιο των απαντήσεων που δίνεις σε κάθε δίλημμα. Εάν για παράδειγμα δεν πιστεύεις στην ελεύθερη οικονομία αλλά, αντίθετα, στον κρατισμό, τότε δεν θα θεωρήσεις την προσέλκυση επενδύσεων ή την τόνωση της επιχειρηματικότητας ως αποδεκτές οδούς προς την ευημερία των πολιτών. Ή αν θεωρείς ότι η θέση της Ελλάδας δεν θα πρέπει εξ ορισμού να είναι στον πυρήνα της Ευρώπης, τότε μπορεί να ερμηνεύεις διαφορετικά το τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει η χώρα σε μια οικονομική συγκυρία όπως αυτή που βιώνουμε. Είναι λοιπόν η ιδεολογία η σελίδα με τις τέσσερις πλευρές της που ορίζει μέχρι που μπορείς να γράψεις δρώντας ως πολιτικό ον. Είναι ταυτόχρονα η ιδεολογία και το μολύβι που θα χρησιμοποιήσεις για να γράψεις στη σελίδα. Το τι ακριβώς όμως θα γράψεις δεν είναι προτυπωμένο στη σελίδα αυτή, ούτε το μολύβι καθοδηγεί το χέρι σου. Για κάθε συγκεκριμένο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει, για κάθε συγκεκριμένη απόφαση που καλείται να λάβει ο πολιτικός, δεν υπάρχει συγκεκριμένη σελίδα στην «ιδεολογική εγκυκλοπαίδεια» για να ανατρέξει, την γράφει μόνος του. Προσωπικά, πιστεύω στην ελεύθερη οικονομία, στην επιχειρηματικότητα, στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, στο κοινωνικό κράτος, στο κράτος δικαίου και την κοινωνία των ίσων ευκαιριών. Είμαι υπέρ της σύνθεσης και κατά του δογματισμού, υπέρ των εύστοχων λύσεων και κατά των ατέρμονων φιλοσοφικών συζητήσεων για το ιδεολογικό πρόσημό τους. Έχω μια πραγματιστική αντίληψη της Πολιτικής, μία ανθρωποκεντρική ρεαλιστική προσέγγιση και αυτή εφαρμόζω καθημερινά με τους συνεργάτες μου στο τιμόνι της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.